بررسی روند شور- سدیمی شدن خاک در مناطق تاغکاری شده ی شهرستان تایباد، استان خراسان رضوی

برای سالیان متمادی است که از جنس تاغ به منظور تثبیت ماسه های روان در کشور ایران استفاده می شود، این جنس در خاک‎های با تهویه و رطوبت کم، دمای بالا و شوری زیاد بسیار مقاوم است. یکی از پیامد های منفی این جنس در مناطق تحت کشت، شور- سدیمی شدن خاک است. با توجه به وجود ماسه زارهای احیا شده در منطقه ی بیابانی تایباد در طی توالی زمانی بوسیله گونه زرد تاغ، میزان تغییرات شور- سدیمی شدن خاک سطحی در منطقه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 5 سایت متفاوت بر اساس سن کشت تاغ (41، 28، 19 و 11 ساله و یک سایت بدون گیاه به عنوان شاهد) انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان می‎دهد که بیشترین مقدار شوری در سایت 41 ساله ( ds/m /0) و کمترین مقدار آن در سایت شاهد (ds/m 34/0) است. نسبت جذبی سدیم در طی توالی زمانی کاشت تاغ، یک روند افزایش را طی کرده است و از 49/3 میلی‎اکی‎والان در لیتر در سایت شاهد به 5/12 میلی‎اکی‎والان در لیتر در سایت 41 ساله رسیده است. و به موازات آن درصد سدیم قابل تبادل از 92/3 در سایت شاهد به 66/14 در سایت 41 ساله رسید. با توجه به نتایج این تحقیق، کشت گونه زرد تاغ در منطقه تایباد باعث سدیمی شدن خاک در مناطق تاغکاری، شده است.